Για να μην αφήσουμε καταμεσής στο Αιγαίο την πολιτιστική “παλαιά Καμένη” ως άλλη “Νέα Καμένη”

Αν ο χορός από το φανατισμένο κοινό των αστικών κέντρων δεν επιστρέψει εκεί και σ’ αυτούς που τον δημιούργησαν, σύντομα θα καταστραφεί, θα αφανιστεί γιατί θα λείψει ο “τροφοδότης λογαριασμός”!!
Ας έχουν το νου τους οι διαχειριστές, από όποιο πόστο κι αν τον διαχειρίζονται, γιατί απ’ ότι φαίνεται, εμείς οι επαιρόμενοι (ληξιαρχικώς τουλάχιστον) ως κληρονόμοι Νεοέλληνες, ίσως να μην έχουμε κατανοήσει το βάρος του πολιτιστικού πλούτου που μας παραδόθηκε και διαχειριζόμαστε.
Ας κάνουμε έναν έλεγχο μήπως λείπει η παλιά κουβέρτα της μνήμης που τυλίγει τούτο τον πλούτο μας.
Όλα για μια παράσταση, όλα για τον αθλητικό τουρισμό για το promotion προς εμπορία, που περιέχει και τον παραδοσιακό χορό και μάλιστα προτείνεται, ως μέρος της παράδοσης, σε Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα ως «μετουσίωση» [= αλλαγή της ουσίας (sic)].
Σκέπτομαι τους κατόχους τίτλων τώρα που λόγω Πανδημίας μειώθηκαν οι ξενοδοχειακές “πολιτιστικές δράσεις” με την Καραγκούνα και την στάμνα στον ώμο, αλλά και τα προγραμματισμένα ταξίδια των κρουαζιερόπλοιων!!
Σκέφτομαι πως, Ακαδημαϊκά πλέον η καταγραφή και η μελέτη του χορευτικού φαινομένου έχει ως πεδίο έρευνας τα αναρτημένα στο διαδίκτυο δρώμενα ως επιτελέσεις, με άγνωστες τις αλήθειες των εκτελέσεων, των δράσεων στο πεδίο των πηγών. Τούτο συμβαίνει ως μοναδικό γεγονός ανάμεσα στα αναρίθμητα χορευτικά γεγονότα, σε διαχρονικά πλήθος εθιμικών περιστάσεων, από πλήθος ανθρώπων, των ίδιων ανθρώπων σε διάφορες ηλικίες, περιστάσεις και καταστάσεις!! Σε αναρτήσεις τελικά ατεκμηρίωτες, τις οποίες, με ελαφρά τη συνείδηση, αντιγράφουν ορισμένοι (πολλοί) προκειμένου να τις “εφαρμόσουν” σε αμύητους των χορευτικών τους ομάδων ως ανώτερη γνώση και να τις επιδείξουν μέσω των χορευτών τους “ηθοποιών”, συνολικά κατά μήνα Ιούνιο. Κι έτσι μια ψεύτικη εικόνα λαϊκού πολιτισμού καθίσταται κυρίαρχο θέαμα στις “χορευτικές επιδείξεις” με πατριωτική μουσική.
Κάναμε “ταμείο” κάποια στιγμή γι’ αυτές τις σκηνικές χορευτικές παραστάσεις που έχουμε δημιουργήσει και επιτελέσει ή κυριολεκτικά εκτελέσει;
Πόσες από αυτές, εκτός από την τυπική και επί πολλά έτη επαναλαμβανόμενη εικόνα, προσέφεραν στον θεατή στοιχεία για την κατανόηση και την αποκρυπτογράφηση ποικίλων πολιτισμικών μορφών που με τις συνισταμένες τους μας οδηγούν σε μορφές του βίου των κινησιολογικά αναπαριστάμενων κοινοτήτων;
Εκτός από την γλώσσα του σώματος και των ρυθμών, υπάρχει (υπήρχε) και αυτή που μίλαγαν ο παππούς ο Γιώργης και η Γιαγιά η Σταμάτα και που δεν εγγράφεται στην κληρονομημένη ληξιαρχική πράξη σύνδεσης μ’ αυτούς, αλλά στα πνευματικά ισοδύναμα των δύσκολων εποχών που έζησαν. Αν δεν δεχθούμε την άγνοιά μας γι’ αυτά, ποτέ δεν θα μάθουμε και δεν θα γίνουμε πιο πλούσιοι σε σχέση με το στυλωμένο επίμονα βλέμμα μας σ’ έναν ρυθμικά και μόνο ακκιζόμενο σκελετό.
Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, απ’ όποιο πόστο κι αν “μελετάμε” ή απλά διαχειριζόμαστε αυτό το αγαθό ως μέσο συνεχούς καλλιέργειας, κι ας επιστρέψουμε ΕΜΕΙΣ, ΕΜΕΙΣ των μεγάλων αστικών κέντρων, στις “κοινότητες” για να συστηθούμε, να μας γνωρίσουνε. Αλήθεια πως θα συστηθούμε; Και ακολούθως ας συστήσουμε νέες τάσεις της ζωής σεβόμενοι όμως, το σύνταγμα των κοινοτήτων, των εναπομεινάντων ανθρώπων (όπου είναι πληθυσμιακά δυνατόν), με σεβασμό στις αξίες. Αξίες ενταγμένες σ’ ένα πλαίσιο νέων επιστημονικών διαχειριστικών προτύπων και παιδαγωγικών μεθόδων.
Κι επίσης ας γίνουμε μύστες κι όχι καταναλωτές των ηχητικών κωδίκων (όχι βέβαια των πανελλήνων), ως εκφραστικών μέσων και μέσων επικοινωνίας!!!
Και τούτο:
α) μήπως και αποσυρθούν τρομαγμένοι οι επιβήτορες και εκμεταλλευτές της λαϊκής προέλευσης αυτού του αγαθού,
β) μήπως και δεν αφήσουμε πίσω μας πολιτιστικές Πομπηίες,
γ) για να μην κατηγορηθούμε ως διαχειριστές ρυθμικών κινήσεων αυτό που νομίζουμε πως είναι χορός, και
δ) μήπως, εμείς της πόλης οι πολιτισμένοι γίνουμε τελετάρχες, εν αγνοία της κοινωνίας, και βγάζουμε σε λαϊκό προσκύνημα, ενδεδυμένοι πολύχρωμες φορεσιές, τα άγια των αγίων (δρώμενα, τραγούδια, μουσικές και χορούς)!!!
Στον δρόμο προς το αύριο ας κοιτάζουμε που και που και τον καθρέφτη που δείχνει το παρελθόν, μήπως και αποφύγουμε να κατηγορηθούμε για διαχείριση “επινοημένης” παράδοσης!!!
Ας τελειώσουν πια οι “σεμιναριακές πτήσεις” πάνω από τις Κυκλάδες, τον Μωριά, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, ή ακόμα – ακόμα της ιδωμένης απ’ την κορυφή του Ζα Νάξου και μάλιστα συγκριτικά “τότε και τώρα”, απ’ όπου οι άνθρωποι που διηγούνται τον χορευτικό τους βίο φαίνονται σαν μυρμήγκια και τη φωνή του τραγουδιού τους την παίρνουν τα κύματα!!!

Υπάρχει μια αίσθηση αντιπαλότητας ανάμεσα σε διαφορετικές τάσεις της επιστήμης της Χορολογίας.
Αυτό εν μέρει απορρέει από την διαφορετική πολιτική ιδεολογία, ως θεωρία και πράξη, κι από την εξουσία που απέκτησε κάποιος –α στον επαγγελματικό του στίβο.
Ωραία και απαραίτητη η καλλιτεχνική δημιουργία του παταριού και τα παρελκόμενα για το κοινό, αλλά εξίσου σπουδαίο είναι να επιτρέψετε σ’ αυτούς που κάνουν διαφορετικές επιλογές με βάση την επιστήμη τους να συγκρούονται με την καθημερινή σκέψη στην προσπάθειά τους να αρθρώσουν επιστημονικό λόγο και να βλέπουν στον ορίζοντα που οδηγεί στην φανέρωση, προς την δήλωση της ανθρωποποίησης μέσω του χορού και του τραγουδιού.
Έτσι να ασκείται ως Δήλιος κολυμβητής στα νερά του φωτεινού Μεσογειακού στίγματος της Δήλου!!!

«Ο χορός του μπαρμπα-Δημητράκη με την θεια Μαργώ χάιδευε!!
Μάλλον θά ΄ναι καλοί άνθρωποι»!!!